Dün işten döndüğümde evde resmen kendi kendime huzursuz bir hava yarattım. Bu aralar işlerim extra yoğun ben üstümdeki yükü hafifleteyim derken daha çok çoğalıyor. E dolayısı ile eve de yorgun dönüyorum. Havalar soğudukça bizimkilerin dışarı çıkmaları azaldı haliyle bu yüzden resmen enerji patlaması yaşıyoruz. Sağolsun ananesi ve dedesi havayı biraz güzel görseler hemen dışarı çıkarıyorlar ama yetmiyor işte. Ben bitkin onlar bomba olunca da film kopuyor tabii. Dün de işte böyle bir akşam oldu; ben yorgun onlar annem bizimle şımarır modunda..
Şöyle yemek sonrası bir oturayım diyorum yok zaten yemekte tepemdeler (ama günahlarını almıyayım eskisine nazaran bayağı azaldı gerçi n'günahları olucak ki bu kuzuların...) ben hangi koltuğa geçsem hop yanımdalar; biri üstüme çıkıyor diğeri saçımı çekiyor yok olmuyor kafama çıkıyor bu sefer sen çekil ben kafasına çıkıcam diye itişmeler kakışmalar ısırmalar mızık mızık " kalk anne , kalk anne" eğer inat eder kalkmazsam %90 birisi yere kafa üstü düşüyor vs. Hadi kalktım diyelim; biri hadi garaj yapalım diyor diğeri saklambaç oynıyalım hadi önce garaj sonra saklambaç desem garaj yapmak istemeyen kızımın tacizleri devam ediyor saklambaç oynasam koş o yana koş bu yana zaten bitmişim yani n'yapacağımı şaşırıyorum. Ben ki çocukları eğlendirmek konusunda çok yaratıcıyımdır ama bana n'olduysa anacım kafa yorgunluğu mu , beden yorgunluğumu , stress mi bilemiyorum resmen kitleniyorum. N'yse lafı bir türlü bağlıyamadım dün de böyle bir akşam işte ama ben de pil bitmiş vaziyette bir tripteyim bir tripte zırt deseler bağırıyorum, zortlasalar kızıyorum falan... Sonunda kızım bu duruma dayanamayıp ananesine kalmaya gitmeye karar verdi. Bu sefer Ethem ağlıyor ben gidicem Efdal diyor ben gidicem. Efdal bir de ağlıyor annem de ananede kalsın.. n'yse mızıklıya mızıklıya bana kötü kötü baka baka gitti ananesine. Geriye kaldı 1 çocuk saat akşam 11... hadi oğlum yatalım tamam yatalım iyi bari... Gittik salla salla yok ben süt istiyorum olmadı bir de su içeyim rahat edemedim sallanmıyacağım e iyi yatağına yat köpeklerimi istiyorum 2 köpek bulduk yok ben büyük köğeği de istiyorum ara ara bulduk onuda ellerinde köpeklerle yatağına kendisi çıkacakmış oğlum ver köpekleri yat ben sana veririm yok ben kendim çıkıcam iyi saat oldu 11.45.. yatağa girdi elimi tut ,tuttuk elini kıpır kıpır fırt o yana fırt bu yana oğlum uyu ben yanına gelicem saçını emicem!!! yuhh ethem daha n'ler oğlum! o zaman elliycem iyi gel, ethem yanımda saat 12.. anne ben gece lambasını alıcam odamdan , alma oğlum , alıcam ethem dur ethem koşar lamba gelir, iyi oğlum bak lambayı da yaktık hadi uyu saat 12.15 'i geçiyor , anne ben ses duydum fener maçı var bakıcam ethem fener maçı yok oğlum var duydum tıpı tıpı ethem salona koşar sonra geri gelir fener maçı değilmiş sana söyledik oğlum, ethem geri ynıma yatar ama gene olmaz gene olmaz anne ben bi dolaba bakıp gelicem hayır ethem ethem anneyi dinlemez yataktan fırlar gözleri dönmüş anne kişi ben de yataktan fırlar mutfakta annesi ile karşılaşan ethem n'yapıcağını şaşırır ve panikle masanın üstündeki tuzluğu alır yere boşaltır anne kişi ben tabii çıldırır ve bağırmaya başlar " mert yeter artık al şunu ben yatıyorum n'yaparsanız yapın" Ethem başlar ağlamaklı mızıklamaya salla anne uyuyucam anne gerçekten anne anne salla... ama ben artık bir kere inat ettim yok çektim yorganı ethemin n'mızıklamasına n'ağlamasına aldırış etmiyorum ışığı yakıyor umrumda değil saate artık bakmıyorum bile.. en sonunda babamız geldi Ethemin ben annemi istiyorum ağlamarına karşılık onu ayağına aldı ninni söylemeye başladı ben de film koptu rüyalar alemindeyim artık ama rüyamda da rahat yok... ikisini de ağlarken bıraktım yaa anam o n'kabus o n'kabus yatıyorum biri pencereden düşüyor, kalkıyorum biri kayboluyor olmadı savaş çıkıyor ben sakat kalıyorum çocuklarım meçhul...
Yani uzun lafın kısası ki benim ki kısacık lafın uzunu oldu, benim başlattığım onlarında çığ gibi büyüttüğü bir huzursuzluk yüzünden n'uyuduğumu anladım n'rahat ettim... Oysa ki bu terane onların her zaman ki haliydi bu sefer sabırsız olan bendim...