10 Şubat 2009 Salı

İçim Parçalanıyor:((


Bugün işe gitmek üzere evden çıkarken Ethem koştu gitmeyeyim diye sıkı sıkı sarıldı. Ben de " anneciğim benim şimdi işe gidip mama almam lazım" dedim. O da hemen " ayir" diye cevap verdi. Ben de " ama annecim ben gidip mama getirmezsem kim mama getiricek" dedim hemen "babbaaa" diye beni yanıtladı.

Canım oğlum ben de inan sizin yanınızdan 1 dakika olsun ayrılmak istemiyorum. Elimde olsa 1 gün sizi bırakıpta gelmem işe. Ama hayat bizim için o kadar kolay değil malesef... Kendi işimiz olduğu için daha da mecburum buna. Bu söylediklerimi anlaman çok uzun zamanını alabilir. Belki de anlamayıp hep beni suçlaya da bilirsin. Çoğu zaman keşke ufak bir kasabada yaşıyor olsaydık diye düşünmekten kendimi alı koyamıyorum. Belki o zaman hayat bizim için daha kolay olabilirdi. Sizi canımdan çok seviyorum. Her sabah sizi evde bırakırken içim parçalanıyor. Umarım bu mecburiyetlerimizi gün olur siz de anlayabilirsin.

5 Şubat 2009 Perşembe

Öyle bir işe kalkıştım ki....bana şans dileyin:)))


Öyle bir işe kalkıştım ki sonu nasıl olacak bilemiyorum. Tüm oda düzenlerini değiştirdim. Kızımla oğlumun yataklarını aynı odaya koydum;kendi odamdaki yataklarını kaldırdım ve ikisinin yatağını aynı odaya koyduğum için çocukların odasında başka bir koltuk (yani bir çekyat vs.) bırakmadım.

Dün artık bu uyku düzeni böyle gidemez dedim ve gözümü kararttım. Hem Efdal de hem de Ethem de uyku sorunumuz olduğu için sıra ile bu olayı aşmayı planlıyorum. Dün Ethem ananesine kalmaya gitti; böylece ilk sırayı Efdal almış oldu.

Normalde Ethem de Efdal de ayakta sallarak ve ninni söylenerek uyuyorlar. Gece defalarca kere kalkıp bir daha yataklarında uyumak istemiyorlar. Dün kızımı ilk defa sallamadan uyuttum ikimiz de perişan olduk ama başardım. Kuzucum benim o kadar çaresiz ki zaten onun bu çaresizliğini görüp yüreğim dayanmadığı için hep pes ettim ama biliyorum ki herkesten önce onların iyiliği için artık bu uyku sorunlarımızı çözmemiz gerekiyor.

Dün akşam uykusuzluktan neredeyse ayakta uyur hale geldiği halde yatağında uyumamak için gene direndi. Normalde ayağımda en fazla 15dk içinde akşam en geç saat 10.30 gibi uyuyan kuzum, dün gece 12.30 'a kadar sallamadığım için uyuyamadı. O kadar çaresiz ki etraftan minder bulup ayağıma koymaya çalışıyor yüreğim parçalandı ama bunun sonu yok. Bir kısır döngüye girdik. Yataklarında kendi kendilerine uyumayı öğrenmedikleri için geceleri de her uyandıklarında yanımıza gelmek istiyorlar. Yanımızda uyusalar gene hadi biraz daha büyüsünler diye bekliyeceğim ama yanımızda da rahat edemeyip deliksiz uyuyamıyorlar.

Dün akşam ben yatağına yatırdım o kalktı, ben yatırdım o kalktı. Her kalktığında anlattım artık burada kendin uyumalısın diye; kucağıma alıp evde gezindik, ninniler söyledim, kitap okudum, gene kalktı gene gezindik, tekrar yatırdım vs. bütün akşam bu böyle sürdü ve artık en son saat 12.30 gibi dayanamadı ve yatağına yatırıp ninni söylerken uykuya daldı. Gece uyandığında da gene hiç sallamadım ve sırtını okşayıp süt verdim. Gece de tam 1 saat sallamadığım için tekrar dalamadı.

Ananesine de tembih ettim bugün öğle uykusunda da kesinlikle sallanmak yok gerekirse uyumasın dedim. Offf vallahi insan o minik meleğime acıyor uyumak istiyor benden yardım istiyor bu annelik ne zor şey.... Onlar üzülünce kıyamıyorum...

Çok korkuyorum ya alışmazsa ya uzunca bir süre onu alıştırayım derken kuzuma eziyet olursa diye:(((

Bu yaşa kadar çoktan bu uyku sorunu çözülmeliydi ama çalışan bir ikiz annesi olmanın zorluklarını yaşıyoruz meleklerimle... Eskiden uyumuyorlar diye onlara çok kızıyordum ama şimdi hep beraber uykusuzluğumuza üzülüyorum sadece.... İnşallah meleklerim çabuk alışılar... Efdalden sonra bir de sırada Ethem var. Efdal alışınca Ethem'i alıştırmaya çalışıcam bu sırada aynı odada uyuyacaklar nasıl olacak bakalım....