Bu ara bir hastayız bir iyiyiz bir şöyleyiz bir böyleyiz derken günler geçip gidiyor. Hayata karşı uzun bir hastalık molasından sonra toz pembe günler bizi bekliyormuş. Hz Mevlana'nın dediği gibi "Hayat sana arka arkaya dikenlerini gösteriyorsa sakın üzülme, aksine sevin. Çünkü çok yakında gülü de gösterecektir.."
İşte bizimkisi böyle bir durum oldu. 2 Hafta boyu Ethem ve Efdal'in sürekli inen çıkan ateşleri öksürükleri burun akıntıları sonunda çok şükür iyileştik. Helak olduk mu olduk... İki hafta boyu okula gitmeyen çocuklarımın zaten doğru düzgün olmayan uyku düzenlerinin de iyice çığrından çıktığını anlatmaya gerek yok sanırım. İşte bu çığrından çıkan uyku düzensizliğimizden ötürü okullarına öğretmenlerinden yardım istemeye gittik. Aramızdaki uzun bir görüşmeden sonra biz biraz rahatlamış öğretmenimiz kafasında sorunu biraz daha oturtmuş olarak eve döndük.
Ertesi gün okuldan gelen Ethem ve Efdal artık yataklarında tek başlarına kimse yanlarında olmadan uyuyacaklarını televizyondaki Uyku vakti işaretini de görür görmez yatacaklarını söylediler; yani duyda inanma bir durum bizim için... Ama duyduk ve acaba dedik denedik ve oldu.. İnanılır gibi değil. Bu çocuklar herşeyi kendi istedikleri zaman yapıyorlar sen kızmışsın delirmişsin artık bitmiş tükenmişsin çok önemli değil. Onların hayatının bir akışı var ve o hayat akışını n'kadar çabuk kabullenirse bir anne&baba o kadar iyi olabilir. Söylüyorum ama uyguluyormuyum bilinmez. Sonuçta onlar gibi bizim de bir hayat akışımız var di mi ama??? İşte 3 cümle ile kendinle çelişen anne nasıl olur burda da göstermiş oldum:)))
N'yse sonuç harika gülü gördük çok beğendik...
Bu arada aman n'harika benim kızım oğlum abla abi olmuş diye sevinirken Ethem'in yatmadan önce sürekli camlarda havalara baktığını farkettik ve sonra öğrendik ki öğretmeni "ben bütün çocuklarımı gece kuş olup izliyorum herkes yatağında uyuyor mu diye bakıyorum " demiş. İşte o benim kocaman olmuş abi oğlum da yatmadan önce kuş olmuş öğretmenini arıyormuş!!!!!
1 Şubat 2011 Salı
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
4 yorum:
Darısı bizim başımıza, kendi kendine uyumasını ben de çok istiyorum...
rüyada gibiyim.. ömrümüzün sonuna kadar yapışık yatacağız sanıyordum ama oldu:))) en kısa zamanda sana da dilerim annelilicim...
vay canına! ne tevafuk ne telapati olmuş aramıza.. şimdi senin blogu açtım ve açılırken kendi yorumlarıma bakarken senin yazdığın yorumu gördüm.. :)
ve gözün aydın! kendi kendilerine uyuduklarında yeniden doğmuş gibi oluyor insan..
deliannecim:))) hala inanamıyorum yeni düzene ben alışamadım desem saçmalar mıyım??:))
Yorum Gönder