Bugün işe gitmek üzere evden çıkarken Ethem koştu gitmeyeyim diye sıkı sıkı sarıldı. Ben de " anneciğim benim şimdi işe gidip mama almam lazım" dedim. O da hemen " ayir" diye cevap verdi. Ben de " ama annecim ben gidip mama getirmezsem kim mama getiricek" dedim hemen "babbaaa" diye beni yanıtladı.
Canım oğlum ben de inan sizin yanınızdan 1 dakika olsun ayrılmak istemiyorum. Elimde olsa 1 gün sizi bırakıpta gelmem işe. Ama hayat bizim için o kadar kolay değil malesef... Kendi işimiz olduğu için daha da mecburum buna. Bu söylediklerimi anlaman çok uzun zamanını alabilir. Belki de anlamayıp hep beni suçlaya da bilirsin. Çoğu zaman keşke ufak bir kasabada yaşıyor olsaydık diye düşünmekten kendimi alı koyamıyorum. Belki o zaman hayat bizim için daha kolay olabilirdi. Sizi canımdan çok seviyorum. Her sabah sizi evde bırakırken içim parçalanıyor. Umarım bu mecburiyetlerimizi gün olur siz de anlayabilirsin.
3 yorum:
Belginciğim,
Yazdıkların çok dokundu): Çalışan anne olmanın da böyle zorlukları var maalesef.
Prof.Sabiha Paktuna Keskin'in Anne işte diye bir kitabı var onu okumanı tavsiye ederim.
Çünkü bu tarz krizler için farklı çözüm önerileri sunuyor.
tavsiyen için sağol canım... mutlaka almaya çalışıcam... Anne olmak çok çok farklı bir şeymiş elimde olsa çocuklarla yapışık yaşıyacağım:)))
Merhaba,
Ödülünüz var.
http://ikizannesinden.blogspot.com/2009/02/odulumuz-var.html
Yorum Gönder