Allah kimseyi yavrusunun kokusundan ayrı bırakmasın...

Haberlerde duyduğum günden beri Kayseride kaybolan yavrular aklımdan çıkmıyor. Çok fazla TV seyretmeye vaktim olmadığı için işe gelir gelmez netten çocuklarla ilgili son haberleri takip ediyorum.
Ramazanda işten dönerken radyodan dinlediğim haber kanalında muhabir insanlara "geçmiş ramazanlarla şimdiki ramazanlar arasında farklar var mı?" diye soruyor ve inatla insanları soruları ile geçmiş ramazanın çok daha güzel geçtiğine yönlendiriyordu. Dinlerken kızmıştım "böyle de haber mi yapılır? resmen insanları yönlendiriyorlar, her sene aynı gevezelik yapılıyor" vs. diye....
Sonra bu çocukların ŞEKER BAYRAMInda kaybolmaları ile birlikte kafama bir şey dank etti ve geçmişe döndüm. Gevezelik dediğim şeyi düşünmeye başladım ve ağlıyası oldum...

Ben çocukken aylar öncesinden Şeker Bayramını beklerdim. Kalbim bayram günü yaklaştıkça sanki daha bir hızlı, daha bir heyecanlı atardı. Ramazanın gelmesiyle evimizin havası tamamen değişirdi hele de bayram yaklaştıkça..... temizlikler yapılır, şekerler alınır, gümüşler ovulur....
Bayrama günler kala muhakkak ablam ve benim için alışverişe çıkardık. Tüm İzmit'i dolaşırdı annem bizim için. Ablam çok daha kolay karar verirken ben bir türlü n'alıcağıma karar veremezdim. Kıyafetim ayrı alınır, tokam ayrı , çorabım ayrı, ayakkabım ayrı veeee tabii ki bol bol şeker toplayacağım için çantam ayrı:))
Bayram gününe kadar kimseye, hiçbir arkadaşıma göstermezdim aldıklarımı herşey süpriz olmalıydı.
Bayramdan bir gün önce ev çiçek gibi olurdu. Biz de banyomuzu yapar mümkün olan en erken saatte yatardık.
Bayram günü babam erkenden namaza giderken annem de bizi hazırlardı. Saçımız taranır , üstümüz giyinilir. Babam gelip de kahvaltımızı yaptık mı.. çalan ilk kapı zili ile işte benim de günüm başlardı. Apartmandaki 13-15 çocuk toplanır önce kıyafetlerimiz hakkında yorumlar yapar sonra da sitenin yolunu tutardık. Tek tek kapılar çalınır, bayramlaşılır eller öpülür bazen şeker , bazen çikolata, bazen sakız bazen de mendiller toplanırdı. Artık çantamda yer kalmaz fazlalıkları yedikçe yerdim. Zaten önceki bayramlardan hangi koşumuzun n'ikram edeceğini bile bilirdim. Tüm sokağımızın bayramlaşması bittikten sonra evimize gelirdik ve bu sefer ailece yapılacak bayramlaşmalara gitmek üzere evden çıkardık.... Bütün bayram şeker, çikolata ve baklava ile beslenirdim. Yerdim, yerdim, yerdim... taaa ki allerji olup da ayaklarımın altına kadar allerji baloncukları çıkana ve klasik "incidal" ilacımı içmeye başlıyana kadar.........

Şimdi ki çocuklar bunları yapabiliyorlar mı???? Bilmem sanmıyorum. Benim etrafımdaki çocuklar yapamıyorlar..
Kayserideki minik çocuklar da belki benim çocukken ki heyecanımla çıktılar yola ama geri dönemediler... düşündükçe boğazımda birşeyler düğümleniyor..
Geçen bu çocukları konuşurken eltim " e anneleri de salmasalarmış bu zamanda çocuklar bayramlaşmaya gönderilir mi?" dedi. Önce tepkisine şaşırdım sonra da söyliyecek pek de bir laf bulamadım...Sonuç olarak doğru söylüyordu ama... maalesef gönderilmiyor.. gönderilemiyor...

Tez vakitte bu 3 yavruda sağ salim uzun süren bayramlaşmalarından geri annelerinin kucağına dönerler inşallah.... Allah kimseyi yavrusunun kokusundan ayrı bırakmasın...