Dedemizden Mektup Var

Yıl 2007 aylardan Nisan 15 benim için en mutlu günlerden biri.... Biliyor musunuz annaneniz ,teyzeniz ve ben arabamızla Bursadaki doğacağınız hastaneye giderken arabamızın tekerlekleri sanki asfaltta gitmiyorda bir uçak misali size doğru yıldırım hızıyla uçuyordu. Anneniz sizleri bize gösterebilmek için doğum odasına gittiğinde bizler dışarıda yerimizde kakılmış kalmışmıydık bilemiyorum ama ben bir sürü düşünceler içinde olduğumu biliyorum, sizleri ve annenizi sağlıklı görebilmem için dualar edip zangır zangır heyecandan titriyordum. Hatırladığım kadarı ile saat 10.10 da Efdal Ethem'i iterek dünyaya göndermiş arkasından da 5 dakika sonra kendisi işte bu gördüğünüz dünyamıza gözlerini açmıştı..
Nasıl mı idiniz? küçücük gözleriniz daha açılmamıştı ve aradabir bir gözünüzü açarak etrafa ürkek ürkek bakıyordunuz. Öf be dede demeyin işte o anlar benim için unutulmayacak; o görüntüleriniz ve gittikçe güzelleşen dilleşen hele hele dede deyipte beni arayışlarınız yok mu o mutluluğu size nasıl anlatsam anlarsınız bilmem ki Annenizin kucağında memesini emmek sizi ne kadar mutlu ediyorsa işte ben de sizlerle onun gibi bir mutluluğu yaşıyorum.....


Hamiş; Babamın Ethem ve Efdal'in ilk yaşgünleri için hazırladığı bu yazıyı izniyle paylaşmak ancak nasip oldu.