Geceler benim için çok uzun:)))

Yıllar sonra farkettim ki geceleri benim aklım bir başka türlü çalışıyor. Bunu nasıl mı anladım? efendim şöyle; gece çocukların iyice azıtıpta uzun uzun uyumadıkları zamanlar bir de bakmışım gündüzleri hiç düşünmediğim şeyleri aklımdan geçirmeye hatta değişik değişik planlar kurmaya başlamışım. Bazıları o kadar saçma şeyler ki gündüz bunları düşünmeye zamanımın olmaması çok normal.
Mesela geçen gece sabah 4.00,4.30 civarı aklıma şu geldi; "Acaba dileklerimiz bakiyeye alınıyor mu?" Muhtemelen gündüz çok fazla bu tip bakiye vs. işleri ile uğraştığım için gece de aklım bunu özel hayatıma uyarlıyor. Efendim ben dün şunu istemiştim, 1 yıl önce bunu istemiştim, 2 yıl önce de şunu istemiştim şimdi bunlardan bazılarını istemiyorum acaba geriye dönüp bunları dilek bakiyemden düşmeli miyim?? Bak şimdi düşündüklerime.... Eğer normal insanlar gibi bu saatlerde deliksiz uyuyor olsam bunları düşünür müyüm?? tabii ki hayır ama ben gecenin bir vakti bunlara uzun uzun kafa yoruyorum ve işin en kötü yanı da o an için bunlar bana inanılmaz mantıklı geliyor.
Bir örnek daha vereyim. Küçükken yıllar bana çok uzun gelirdi. Mesela 5-6 yaşlarımı hatırlıyorum yılbaşlarını düşününce çok uzun bir aralık vardı. Yada ilkokuldayken 1. sınftan 2. sınıfa geçene kadar oooo çok uzundu. Sonra yıllar gittikçe kısalmaya başladı sanki. Şu son 10 seneye bakıyorum hatırladığım herşey dün gibi geliyor. İki hafta önce Mert'le Antalya ' ya gittik Otel Belek tarafındaymış ben hemen atladım dedim ki"aa oralarda çok güzel gözleme yapan teyzeler oluyor otele girmeden onlardan yiyebiliriz." Neyse biz Belek tarafına geldik etrafta hiç benim dediğim gibi teyzeler meyzeler yok. Mert kıkırdamaya başladı " hayatım valla çok temiz kalplisin (çok safsın diyemiyor da:)))) bu senin söylediğin teyzeler kaç yıl önce burdaydı?" anam bir düşündüm en az 20 sene önce.. yani nasıl geçiyor bu seneler böyle...
bunları gündüz de düşünebilirdim ama gece düşünme faslım şöyle devam ediyor. Şimdi bu son seneler bana bu kadar kısa gelirken muhtemelen daha çok küçük oldukları için Ethem ile Efdal 'e çok uzun geliyor. O zaman bu seneler kısa mı uzun mu şimdi?? Hadi bakalım gecenin bir yarısı çöz çözebilirsen. Bana niye kısa onlara niye uzun??? Acaba küçükken hergün yeni birşeyler öğrenip kendimize bir şeyler kattığımız, büyüdükçe ise genel de bu küçükken öğrendiğimiz şeylerle yetindiğimiz hayata bakış açımız değiştiği için mi?? Şimdi Ethem ile Efdal 'e bakıyorum benim çoğu zaman fark bile etmediğim çok küçük şeylerden çok mutlu oluyorlar. N'bileyim bir aydede'yi görmek, güzel bir çiçeği koklamak, minik bir sineğin peşinden koşturmak... Aslında hayata dair herşey (çok şükür) onları çok mutlu ediyor. Bense bunları göremiyorum daha doğrusu farkedemiyorum çoğu zaman ve böylece benim için yıllar kısayken onlar için her dakika ayrı bir mutluluk kaynağı olduğu için uzun oluyor. Aslında çocuklarım olduğundan beri yıllar bana da biraz daha uzadı onları seyrettiğim her dakika benim için mutluluk kaynağı artık. Sanırım ben de onları keşfettiğim ve onların keşfedipte mutlu oldukları şeyleri görüp ben de mutlu olduğum için yıllar bu ara bana da biraz torpil geçiyor.... İşte geceleri durup uzun uzun bunları düşünüyorum.
Ahh şu çocukların uykuları bir düzene girse artık yoksa halim ortada:)))))